Menu główne:
<<< |
Ważne konsekwencje dla Tyńca w przyszłości miało nadanie w 1179 roku pobliskiej kasztelani oświęcimskiej księciu opolskiemu Mieszkowi Plątonogiemu przez księcia krakowskiego Kazimierza Sprawiedliwego. W wyniku tego wydarzenia granica polityczna pomiędzy Ziemią Krakowska a Śląskiem, ustaliła się na rzece Skawie, w odległości około 25 km od Tyńca. W okresie rozbicia dzielnicowego w Polsce, Tyniec odgrywał istotną rolę podczas zmagań pomiędzy książętami piastowskimi o tron krakowski. W 1. połowie XIII wieku w czasie szczególnego nasilenia walk o dzielnicę senioralną pomiędzy książętami dzielnicowymi Konradem Mazowieckim a Henrykiem Brodatym, a także Konradem Mazowieckim a Bolesławem Wstydliwym stacjonowała zapewne liczna drużyna rycerska na wzgórzu klasztornym w Tyńcu. W 1259 /1260 roku podczas drugiego wielkiego najazdu Mongołów na ziemie polskie prawdopodobnie Tyniec został w znacznym stopniu zniszczony przez oddziały mongolskie, które zmierzały z Krakowa w kierunku Śląska. W kilkanaście lat później w 1274 roku na mocy układu zawartego pomiędzy książętami Bolesławem Wstydliwym a Władysławem Opolskim, ten ostatni otrzymał tereny po rzekę Skawinkę. W ten sposób w bezpośredniej bliskości Tyńca została wytyczona granica pomiędzy Ziemią Krakowską, a Śląskiem. W 1286 roku książę krakowski Leszek Czarny zezwolił klasztorowi przenieść wieś Tyniec na prawo niemieckie. Na przełomie wieku XIII i XIV kolejne wojny toczone o tron krakowski zaznaczyły swe piętno na dziejach Tyńca. Miało to związek ze strategicznym położeniem osady, znaczeniem tutejszej przeprawy, która była dogodnym przejściem dla wojska przez Wisłę nieopodal granicy państwa oraz w bezpośrednim sąsiedztwie Krakowa. W 1289 roku po wyparciu oddziałów księcia sandomierskiego Władysława Łokietka miejscowość wraz z przeprawą opanował książę wrocławski Henryk IV Probus, który złupił opactwo oraz obsadził swą śląska załogą tzw. Zamek na wzgórzu klasztornym. Wkrótce w początkach XIV wieku mieszkańcy Tyńca musieli doświadczyć kolejnych działań wojennych, które prowadził książę Władysław Łokietek oraz jego przeciwnicy, skupieni wokół biskupa krakowskiego Jana Muskaty. |