Likwidacja opactwa benedyktyńskiego, diecezja tyniecka - Tyniec.eu

          W 1816 roku na mocy dekretu cesarza austriackiego Franciszka I Habsburga opactwo Benedyktynów w Tyńcu uległo kasacie. Likwidacja opactwa przyczyniła się do pogłębienia ubóstwa w Tyńcu. Część posiadłości zakonnych została przekazana wraz z folwarkiem tynieckim na rzecz Funduszu Religijnego. Pozostała część dóbr przeszła na rzecz kamery austriackiej i została sprzedana prywatnym właścicielom. Dobra Funduszu Religijnego wraz z folwarkiem tynieckim tworzyły tzw. „Państwo tynieckie - Dominium”.

Od 1816 roku władze austriackie nosiły się z zamiarem utworzenie nowej diecezji w Tyńcu. Ostatecznie w 1821 roku papież Pius VII utworzył biskupstwo tynieckie z części diecezji krakowskiej, pozostającej po prawej stronie Wisły. W 1822 roku biskupem tynieckim został o. Grzegorz Ziegler, dawny przeor klasztoru tynieckiego. Diecezja tyniecka zajmowała stosunkowo niewielki obszar o powierzchni 14.117 km2, i obejmowała teren czterech cyrkułów: bocheńskiego, myślenickiego, nowosądeckiego, tarnowskiego. W skład diecezji wchodziło 18 dekanatów oraz 278 parafii.

W tym czasie kościół opacki w Tyńcu został wyniesiony do godności kościoła katedralnego. Warto nadmienić, iż biskup Ziegler szybko opuścił Tyniec, początkowo udał się do Bochni, a w 1826 roku formalnie przeniósł stolicę diecezji do Tarnowa.

W latach 1834 –1835 został rozebrany budynek dawnego kościoła parafialnego Św. Andrzeja. Jego funkcję parafialną w Tyńcu przejął kościół pobenedyktyński Św. Św. Piotra i Pawła.